خواهشمندیم برای پیشرفت سایت حمایت مالی کنید.
مدار اقتصادی:
به گزارش مدار اقتصادی، اکنون، پس از تثبیت جایگاه بین‌المللی و جذب سرمایه‌های کلان، لیگ عربستان وارد مرحله‌ای تازه شده است: خصوصی‌سازی فوتبال.
فوتبال یکی از ستون‌های اصلی برنامه چشم‌انداز ۲۰۳۰ عربستان و طرحی برای کاهش وابستگی به نفت و تبدیل کشور به قطب فرهنگی و تجاری جهانی است. عربستان همچنین در مسیر میزبانی جام جهانی ۲۰۳۴ سرمایه‌گذاری‌های بزرگی انجام داده است.
کیران مگوایر، تحلیل‌گر فوتبال، در گفت‌وگو با سی‌ان‌بی‌سی اشاره کرد که عربستان فوتبال را به عنوان ورزش جهانی انتخاب کرده تا در مسیر توسعه فرصت‌های فرهنگی و سرگرمی گام بردارد.
با تثبیت جایگاه لیگ، حالا تمرکز بر خصوصی‌سازی است تا با واگذاری مالکیت باشگاه‌ها به بخش خصوصی، سطح حرفه‌ای‌گری لیگ افزایش یافته و رقابت با لیگ‌های معتبر جهانی ممکن شود.
گام به سوی سرمایه‌گذاری خارجی
در تابستان گذشته، صندوق سرمایه‌گذاری عمومی عربستان (PIF) و وزارت ورزش مسیر خصوصی‌سازی را هموار کردند. سه باشگاه به بخش خصوصی واگذار شدند و نخستین قرارداد فروش به سرمایه‌گذار خارجی در ژوئیه با خرید باشگاه الخلود توسط گروه آمریکایی هاربورگ انجام شد. همچنین گزارش‌هایی از برنامه فروش سهام چهار باشگاه بزرگ توسط PIF منتشر شده است.
مگوایر معتقد است این مرحله طبیعی پس از سرمایه‌گذاری اولیه در زیرساخت‌ها و جذب بازیکنان مطرح است. با این حال، او هشدار می‌دهد که این مسیر با ریسک‌هایی همراه است، چرا که مالکیت باشگاه‌ها لزوماً سودآور نیست و احتمال سوددهی در فوتبال عربستان پایین ارزیابی می‌شود.
پایداری مالی و بهره‌گیری از تخصص، دو دلیل اصلی برای حرکت به سمت خصوصی‌سازی مطرح شده است.
کریستین کوتس اولریچسن، پژوهشگر مؤسسه بیکر، اشاره کرد که روند خریدهای پرهزینه از سال ۲۰۲۳ کاهش یافته و باشگاه‌ها باید بودجه خود را مدیریت کنند.
پال ویلیامز، مجری پادکست بازی آسیایی، نیز تأکید کرد که هزینه‌های سالانه یک میلیارد دلاری قابل دوام نیست و لیگ باید محدودیت‌هایی برای هزینه باشگاه‌ها اعمال کند.
بن هاربورگ، مالک جدید باشگاه الخلود، نیز در مصاحبه‌ای گفت باشگاه‌ها نمی‌توانند به خرج‌های بی‌هدف ادامه دهند و باید به سمت پایداری مالی حرکت کنند. او تجربه عربستان را مشابه مدل‌های اروپایی دانست که در آن باشگاه‌ها با پرورش استعدادهای جوان محلی و فروش آن‌ها به باشگاه‌های بزرگ‌تر، درآمدزایی می‌کنند.
مزایای تخصصی و بین‌المللی
خصوصی‌سازی همچنین امکان ورود تخصص و تجربه صاحبان کسب‌وکار را فراهم می‌کند. اولریچسن معتقد است سرمایه‌گذاران خارجی با خود اعتبار، شبکه‌های جهانی و سرمایه‌گذاری قابل توجهی به همراه می‌آورند. این روند می‌تواند به ارتقای امکانات آموزشی، افزایش حرفه‌ای‌گری لیگ و تبدیل آن به مقصدی جذاب برای بازیکنان مطرح جهان منجر شود.
ویلیامز نیز خصوصی‌سازی را گامی در راستای جهانی‌سازی لیگ دانست؛ اقدامی که می‌تواند زمینه‌ساز انتقال استعدادهای سعودی به اروپا و ارتقای اعتبار لیگ داخلی شود. این مسیر همچنین به تحقق اهداف عربستان برای حضور قدرتمند در جام جهانی آینده کمک خواهد کرد.
فراتر از فوتبال؛ نقش اقتصادی لیگ
با این حال، خصوصی‌سازی به تنهایی کافی نیست. مگوایر تأکید می‌کند که لیگ باید محصولی با کیفیت ارائه دهد تا بتواند از اهداف ورزشی فراتر رود و در مسیر چشم‌انداز ۲۰۳۰ و جام جهانی ۲۰۳۴ نقش‌آفرینی کند.
ساخت اکوسیستم فوتبال حرفه‌ای می‌تواند به تنوع‌بخشی اقتصاد عربستان و کاهش وابستگی به نفت کمک کند. مگوایر این روند را به “اسب تروا” تشبیه می‌کند؛ اگر سرمایه‌گذاران به فوتبال جذب شوند، ممکن است در سایر بخش‌های اقتصادی نیز سرمایه‌گذاری کنند.
در نهایت، موفقیت این برنامه نیازمند تعادل میان جذابیت و پایداری است. اگر فوتبال عربستان بتواند این تعادل را برقرار کند، می‌تواند به موتور محرک تحول اقتصادی کشور تبدیل شود.